Jak użyć automatycznego układu to utworzenia przycisku

  • Artykuł

W tym przykładzie opisano sposób użycia podejścia automatycznego układu do utworzenia przycisku w aplikacji lokalizowalnej.

Lokalizacja interfejsu użytkownika może być czasochłonnym procesem. Często lokalizatory muszą zmieniać rozmiar i zmieniać położenie elementów oprócz tłumaczenia tekstu. W przeszłości każdy język, który interfejs użytkownika został dostosowany do wymaganego dostosowania. Teraz dzięki możliwościom programu Windows Presentation Foundation (WPF) można projektować elementy, które zmniejszają potrzebę dostosowania. Podejście do pisania aplikacji, które można łatwiej zmienić i zmienić położenie, nosi nazwę automatic layout.

Przykład

Następujące dwa przykłady extensible Application Markup Language (XAML) tworzą aplikacje, które tworzą wystąpienie przycisku; jeden z tekstem angielskim i jeden z tekstem hiszpańskim. Zwróć uwagę, że kod jest taki sam, z wyjątkiem tekstu; przycisk dopasowuje się do tekstu.

<Window
    xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation"
    xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml"
    x:Class="ButtonLoc.Pane1"
    Name="myWindow"
    SizeToContent="WidthAndHeight"
    >

<DockPanel> 
    <Button FontSize="28" Height="50">My name is Hope.</Button>
</DockPanel>
</Window>

<Window
    xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation"
    xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml"
    x:Class="ButtonLoc.Pane1"
    Name="myWindow"
    SizeToContent="WidthAndHeight"
    >

 <DockPanel> 
    <Button FontSize="28" Height="50">Me llamo Esperanza.</Button>
  </DockPanel>
</Window>

Na poniższej ilustracji przedstawiono dane wyjściowe przykładów kodu z przyciskami z możliwością automatycznego zmieniania rozmiaru:

The same button with text in different languages

Zobacz też