Azure İşlevleri'nde bağlantıları yönetme

Statik bir HttpClient örneği oluşturan C# işlev kodu örneği aşağıda verilmiştir:

// Create a single, static HttpClient
private static HttpClient httpClient = new HttpClient();

public static async Task Run(string input)
{
    var response = await httpClient.GetAsync("https://example.com");
    // Rest of function
}

.NET'te HttpClient ile ilgili yaygın bir soru şudur: "İstemcimi atayım mı?" Genel olarak, bunları kullanmayı bitirdiğinizde uygulanan IDisposable nesneleri atabilirsiniz. Ancak statik istemciyi atmazsınız çünkü işlev sona erdiğinde bu istemciyi kullanmayı bitirmezsiniz. Statik istemcinin uygulamanızın süresi boyunca yaşamasını istiyorsunuz.

Daha iyi bağlantı yönetimi seçenekleri sağladığından, modül gibi node-fetch yerel http.agent olmayan yöntemler yerine yerel sınıfı kullanmanız gerekir. Bağlantı parametreleri, sınıfındaki http.agent seçenekler aracılığıyla yapılandırılır. HTTP aracısı ile kullanılabilen ayrıntılı seçenekler için bkz . yeni Aracı([seçenekler]).

tarafından http.request() kullanılan genel http.globalAgent sınıfta bu değerlerin tümü ilgili varsayılan değerlerine ayarlanmıştır. İşlevler'de bağlantı sınırlarını yapılandırmanın önerilen yolu, genel olarak en fazla sayıyı ayarlamaktır. Aşağıdaki örnek, işlev uygulaması için en fazla yuva sayısını ayarlar:

http.globalAgent.maxSockets = 200;

Aşağıdaki örnek, yalnızca bu istek için özel bir HTTP aracısı ile yeni bir HTTP isteği oluşturur:

var http = require('http');
var httpAgent = new http.Agent();
httpAgent.maxSockets = 200;
const options = { agent: httpAgent };
http.request(options, onResponseCallback);

CosmosClient bir Azure Cosmos DB örneğine bağlanır. Azure Cosmos DB belgeleri, uygulamanızın ömrü boyunca tek bir Azure Cosmos DB istemcisi kullanmanızı önerir. Aşağıdaki örnekte, bir işlevde bunu yapmak için bir desen gösterilmektedir:

#r "Microsoft.Azure.Cosmos"
using Microsoft.Azure.Cosmos;

private static Lazy<CosmosClient> lazyClient = new Lazy<CosmosClient>(InitializeCosmosClient);
private static CosmosClient cosmosClient => lazyClient.Value;

private static CosmosClient InitializeCosmosClient()
{
    // Perform any initialization here
    var uri = "https://youraccount.documents.azure.com:443";
    var authKey = "authKey";
   
    return new CosmosClient(uri, authKey);
}

public static async Task Run(string input)
{
    Container container = cosmosClient.GetContainer("database", "collection");
    MyItem item = new MyItem{ id = "myId", partitionKey = "myPartitionKey", data = "example" };
    await container.UpsertItemAsync(document);
   
    // Rest of function
}

Ayrıca tetikleyiciniz için "function.proj" adlı bir dosya oluşturun ve aşağıdaki içeriği ekleyin:

<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
    <PropertyGroup>
        <TargetFramework>netcoreapp3.1</TargetFramework>
    </PropertyGroup>
    <ItemGroup>
        <PackageReference Include="Microsoft.Azure.Cosmos" Version="3.23.0" />
    </ItemGroup>
</Project>

CosmosClient bir Azure Cosmos DB örneğine bağlanır. Azure Cosmos DB belgeleri, uygulamanızın ömrü boyunca tek bir Azure Cosmos DB istemcisi kullanmanızı önerir. Aşağıdaki örnekte, bir işlevde bunu yapmak için bir desen gösterilmektedir:

const cosmos = require('@azure/cosmos');
const endpoint = process.env.COSMOS_API_URL;
const key = process.env.COSMOS_API_KEY;
const { CosmosClient } = cosmos;

const client = new CosmosClient({ endpoint, key });
// All function invocations also reference the same database and container.
const container = client.database("MyDatabaseName").container("MyContainerName");

module.exports = async function (context) {
    const { resources: itemArray } = await container.items.readAll().fetchAll();
    context.log(itemArray);
}