Ana bilgisayar geçişine genel bakış
Birçok şirket ve kuruluş ana bilgisayar iş yüklerinin, uygulamalarının ve veritabanlarının bir kısmını veya tamamını buluta geçirmenin avantajlarından faydalanıyor. Azure, ana bilgisayardakine benzer özellikleri, olumsuz yönlerinin birçoğu olmadan bulut ölçeğinde sunar.
Ana bilgisayar terimi genelde büyük bir bilgisayar sistemini ifade eder. Ancak şu anda dağıtılan ana bilgisayarların büyük çoğunluğu MVS, DOS, VSE, OS/390 veya z/OS çalıştıran IBM System z sunucuları veya IBM takmayla uyumlu sistemlerdir. Birçok sektörde kritik bilgileri işlemek için hala kullanılan ana bilgisayar sistemleri, yüksek hacimli ve işlem açısından yoğun büyük BT ortamları gibi belirli senaryolarda önemli bir yere sahiptir.
Buluta geçiş, şirketlerin altyapısını modernleştirmesini sağlar. Bulut hizmetleri sayesinde, ana bilgisayar uygulamalarını ve sağladıkları değeri, kuruluşunuzun ihtiyaç duyduğu anda bir iş yükü olarak kullanılabilir hale getirebilirsiniz. Birçok iş yükü, yalnızca küçük kod değişiklikleriyle (veritabanlarının adlarını güncelleştirme gibi) Azure’a aktarılabilir. Aşamalı bir yaklaşım kullanarak daha karmaşık iş yüklerini geçirebilirsiniz.
Çoğu Fortune 500 şirketi, kritik iş yükleri için zaten Azure çalıştırıyor. Azure’ın kazancı önemli oranda artırması birçok şirketi geçiş projesi başlatmaya teşvik ediyor. Şirketler genelde öncelikle geliştirme ve test iş yüklerini Azure’a taşıyor ve DevOps, e-posta ile olağanüstü durum kurtarma da bunu ardından geliyor.
Hedef kitle
BT ortamınıza yönelik bir seçenek olarak geçiş yapmayı veya bulut hizmetleri eklemeyi düşünüyorsanız bu kılavuzdan faydalanabilirsiniz.
Bu kılavuz, BT kuruluşlarının geçiş sürecini değerlendirmeye başlamasını sağlar. Azure’ı ve bulut tabanlı altyapıları, ana bilgisayarlara kıyasla daha iyi biliyor olabilirsiniz. Bu nedenle bu kılavuzda öncelikle ana bilgisayarların nasıl çalıştığı hakkında genel bir bakış sağlanır ve ardından nasıl geçiş yapılacağı konusunda çeşitli stratejiler ile devam edilir.
Ana bilgisayar mimarisi
1950’lerin sonlarına doğru tasarlanan ana bilgisayarların amacı, yüksek hacimli çevrimiçi işlemler ve toplu işleme çalıştırmak için ölçeklenebilen sunucular elde etmekti. Bu nedenle ana bilgisayarlarda çevrimiçi işlem formlarına (bazen yeşil ekranlar olarak adlandırılır) ve toplu çalışmaları işlemeye yönelik yüksek performanslı G/Ç sistemlerine yönelik yazılımlar vardır.
Yüksek güvenilirliğe ve kullanılabilirliğe sahip olmasıyla bilinen ana bilgisayarlar, muazzam büyüklükte çevrimiçi işlemleri ve toplu işleri çalıştırabilir. İşlem, tek bir istek tarafından başlatılan bir işleme sonucunda elde edilir. Bu istek genelde bir kullanıcı tarafından terminal üzerinden gönderilir. İşlemler birkaç farklı kaynaktan da gelebilir. Web sayfaları, uzak iş istasyonları ve diğer bilgi sistemlerindeki uygulamalar bu kaynaklara örnek olarak verilebilir. Aşağıdaki şekilde gösterildiği gibi, önceden belirlenen bir zamanda otomatik olarak da işlem tetiklenebilir.
Tipik bir IBM ana bilgisayar mimarisi genelde şu bileşenleri içerir:
Ön uç sistemleri: Kullanıcılar terminallerden, web sayfalarından veya uzak iş istasyonlarından işlem başlatabilir. Ana bilgisayar uygulamalarının genelde Azure’a geçişten sonra korunabilen özel kullanıcı arabirimleri olur. Terminal öykünücüleri (yeşil ekran terminalleri olarak da adlandırılır) hala ana bilgisayar uygulamalarına erişmek için kullanılır.
Uygulama katmanı: Ana bilgisayarlar genellikle, genellikle ileti tabanlı bir işlem yöneticisi olan IBM Information Management System (IMS) ile kullanılan IBM z/OS ana bilgisayarı için önde gelen bir işlem yönetim paketi olan Müşteri Bilgileri Denetim Sistemi 'ni (CICS) içerir. Toplu iş sistemleri, büyük hacimli hesap kayıtlarına yönelik yüksek aktarım hızlı veri güncelleştirmeleriyle ilgilenir.
Kod: Ana bilgisayarlar tarafından kullanılan programlama dilleri COBOL, Fortran, PL/I ve Natural dillerini içerir. İş denetimi dili (JCL), z/OS ile çalışmak için kullanılır.
Veritabanı katmanı: Z/OS için yaygın bir ilişkisel veritabanı yönetim sistemi (DBMS), IBM DB2'dir. dbspaces adı verilip bir veya daha fazla tablo içeren veri yapılarını yönetir ve fiziksel verilerden oluşup dbextents denen depolama havuzlarına atanır. Önemli veritabanı bileşenlerinden ikisi, depolama havuzlarındaki veri konumlarını belirleyen dizin ve veritabanında gerçekleştirilen işlemlerin kaydını içeren bir günlüktür. Çeşitli düz dosya veri biçimleri desteklenir. z/OS için DB2, verileri depolamak için genellikle Sanal Depolama Erişim Yöntemi (VSAM) veri kümelerini kullanır.
Yönetim katmanı: IBM ana bilgisayarları TWS-OPC gibi zamanlama yazılımlarını, CA-SAR ve SPOOL gibi yazdırma ve çıkış yönetimi araçlarını ve kod için bir kaynak denetim sistemini içerir. z/OS için güvenli erişim denetimi, kaynak erişim denetimi tesisi (RACF) tarafından işlenir. Veritabanı yöneticisi, veritabanındaki verilere erişim sağlar ve bir z/OS ortamında kendi bölümünde çalışır.
LPAR: İşlem kaynaklarını bölmek için mantıksal bölümler veya LPAR'lar kullanılır. Fiziksel bir ana bilgisayar birden fazla LPAR olacak şekilde bölümlenir.
z/OS: IBM ana bilgisayarları için en yaygın olarak kullanılan 64 bit işletim sistemi.
IBM sistemleri, bir iş işleminin tüm yönlerini izlemek ve yönetmek için CICS gibi bir işlem izleyicisi kullanır. CICS, kaynak paylaşımını, verilerin bütünlüğünü ve yürütmenin önceliklendirilmesini yönetir. CICS kullanıcıları yetkilendirir, kaynakları ayırır ve uygulama tarafından gönderilen veritabanı isteklerini IBM DB2 gibi bir veritabanı yöneticisine geçirir.
Daha hassas ayarlama için CICS genellikle eski adı IMS/Veri İletişimleri (IMS/DC) olan IMS/TM ile birlikte kullanılır. IMS, verilerin tek bir kopyasını tutarak veri yedekliliği azaltmak için tasarlanmıştır. İşlem boyunca durumu koruyarak ve iş işlevlerini bir veri deposuna kaydederek, işlem izleyicisi olarak CICS’ye destek olur.
Ana bilgisayar işlemleri
Tipik ana bilgisayar işlemleri şunlardır:
Çevrimiçi: İş yükleri arasında işlem işleme, veritabanı yönetimi ve bağlantılar bulunur. Bunlar genellikle IBM DB2, CICS ve z/OS bağlayıcıları kullanılarak uygulanır.
Batch: İşler, genellikle her hafta içi sabah gibi düzenli bir zamanlamaya göre kullanıcı etkileşimi olmadan çalıştırılır. Toplu işler, Micro Focus Server Enterprise Edition veya BMC Control-M yazılımı gibi bir JCL öykünücüsü kullanılarak Windows veya Linux tabanlı sistemlerde çalıştırılabilir.
İş denetim dili (JCL): Toplu işleri işlemek için gereken kaynakları belirtin. JCL, bu bilgileri bir dizi iş denetim deyimi aracılığıyla z/OS’ye iletir. Temel JCL altı tür deyim içerir:
JOB,ASSGN,DLBL,EXTENT,LIBDEF, veEXEC. bir iş çeşitliEXECdeyimler (adımlar) içerebilir ve her adımda birkaçLIBDEF,ASSGN,DLBLveEXTENTdeyimi olabilir.İlk program yükü (IPL): İşletim sisteminin bir kopyasını diskten bir işlemcinin gerçek depolama alanına yükleyip çalıştırmayı ifade eder. IPL’ler, kapalı kalma süresinden kurtarmak için kullanılır. IPL, Windows veya Linux VM’lerinde işletim sisteminin önyüklemesini yapmaya benzer.