Uç Noktalar: Adresler, Bağlamalar ve Sözleşmeler
Bir Windows Communication Foundation (WCF) hizmetiyle tüm iletişim, hizmetin uç noktaları üzerinden gerçekleşir. Uç noktalar, istemcilerin WCF hizmeti tarafından sunulan işlevlere erişmesini sağlar.
Her uç nokta dört özelliklerden oluşur:
Uç noktanın nerede bulunabileceğini gösteren adres.
İstemcinin uç noktayla nasıl iletişim kurabileceğini belirten bağlama.
Kullanılabilir işlemleri tanımlayan bir sözleşme.
Uç noktanın yerel uygulama ayrıntılarını belirten davranış kümesi.
Bu konu, bu uç nokta yapısını ele alır ve WCF nesne modelinde nasıl temsil edilir açıklar.
Uç Noktanın Yapısı
Her uç nokta aşağıdakilerden oluşur:
Adres: Adres, uç noktayı benzersiz olarak tanımlar ve hizmetin olası tüketicilerine bulunduğu yeri bildirir. WCF nesne modelinde sınıfı tarafından EndpointAddress temsil edilir. Sınıfın EndpointAddress içeriği:
Uri Hizmetin adresini temsil eden bir özellik.
Identity Hizmetin güvenlik kimliğini ve isteğe bağlı ileti üst bilgileri koleksiyonunu temsil eden bir özellik. İsteğe bağlı ileti üst bilgileri, uç noktayı tanımlamak veya bunlarla etkileşime geçmek için ek ve daha ayrıntılı adresleme bilgileri sağlamak için kullanılır.
Daha fazla bilgi için bkz . Uç Nokta Adresi Belirtme.
Bağlama: Bağlama, uç noktayla nasıl iletişim kuracaklarını belirtir. Buna aşağıdakiler dahildir:
Kullanılacak aktarım protokolü (örneğin, TCP veya HTTP).
İletiler için kullanılacak kodlama (örneğin, metin veya ikili).
Gerekli güvenlik gereksinimleri (örneğin, SSL veya SOAP ileti güvenliği).
Daha fazla bilgi için bkz . WCF Bağlamalarına Genel Bakış. Bağlama, WCF nesne modelinde soyut temel sınıfı Bindingtarafından temsil edilir. Çoğu senaryoda, kullanıcılar sistem tarafından sağlanan bağlamalardan birini kullanabilir. Daha fazla bilgi için bkz . Sistem Tarafından Sağlanan Bağlamalar.
Sözleşmeler: Sözleşmede uç noktanın istemciye hangi işlevlerin sağlandığı özetlenmiştir. Bir sözleşme şöyle belirtir:
İstemci tarafından çağrılabilecek işlemler.
İletinin biçimi.
İşlemi çağırmak için gereken giriş parametrelerinin veya verilerin türü.
İstemcinin bekleyebileceğiniz işlem veya yanıt iletisi türü.
Sözleşme tanımlama hakkında daha fazla bilgi için bkz . Hizmet Sözleşmeleri Tasarlama.
Davranışlar: Hizmet uç noktasının yerel davranışını özelleştirmek için uç nokta davranışlarını kullanabilirsiniz. Uç nokta davranışları, WCF çalışma zamanı oluşturma işlemine katılarak bunu elde eder. Bir uç nokta davranışı örneği, SOAP veya Web Hizmetleri Açıklama Dili (WSDL) adresinden farklı bir dinleme adresi belirtmenize olanak tanıyan özelliğidir ListenUri . Daha fazla bilgi için bkz . ClientViaBehavior.
Uç Noktaları Tanımlama
Bir hizmetin uç noktasını zorunlu olarak kod kullanarak veya yapılandırma aracılığıyla bildirim temelli olarak belirtebilirsiniz. Daha fazla bilgi için bkz . Nasıl yapılır: Yapılandırmada Hizmet Uç Noktası Oluşturma ve Nasıl yapılır: Kodda Hizmet Uç Noktası Oluşturma.
Bu Bölümde
Bu bölümde bağlamaların, uç noktaların ve adreslerin amacı açıklanmaktadır; bağlama ve uç nokta yapılandırmayı gösterir; ve davranışın ve ListenUri özelliğin ClientVia nasıl kullanılacağını gösterir.
Adresler
WCF'de uç noktaların nasıl ele alındığı açıklanır.
Bağlamalar
İstemcilerin ve hizmetlerin birbirleriyle iletişim kurması için gereken aktarım, kodlama ve protokol ayrıntılarını belirtmek için bağlamaların nasıl kullanıldığını açıklar.
Anlaşmalar
Sözleşmelerin bir hizmetin yöntemlerini nasıl tanımladığı açıklanır.
Nasıl yapılır: Yapılandırma İçinde Hizmet Uç Noktası Oluşturma
Yapılandırmada hizmet uç noktasının nasıl oluşturulacağını açıklar.
Nasıl yapılır: Kod İçinde Hizmet Uç Noktası Oluşturma
Kodda hizmet uç noktasının nasıl oluşturulacağını açıklar.
Nasıl yapılır: Derlenmiş Hizmet Kodunu Doğrulamak için Svcutil.exe Kullanma
ServiceModel Meta Veri Yardımcı Programı Aracı (Svcutil.exe) kullanılarak hizmeti barındırmadan hizmet uygulamaları ve yapılandırmalarındaki hataların nasıl algılandığı açıklanır.